Η ιστορία εκτυλίχθηκε πέρσι όταν μου ήρθε η ειδοποίηση από τη εφορία να πάω για να παραλάβω την επιστροφή φόρου. Με το χαρτί στο χέρι λοιπόν, πήγα το πρωί. Μπαίνοντας στην εφορία, υπήρχαν μόνο οι υπάλληλοι και καθόλου πολίτες. Αισθάνθηκα τυχερός (lol) που θα ξεμπέρδευα μια ώρα αρχύτερα. Έχω ένα θέμα με τις δημόσιες υπηρεσίες και με τις συναλλαγές μαζί τους..
Τέλος πάντων, φτάνω στο γκισέ, όπου δύο χαρούμενοι υπάλληλοι χαίρονταν τον καφέ και την κουβεντούλα τους και διακόπτοντας τους ρωτάω:
- Με ποιόν πρέπει να συνεννοηθώ για μια επιστροφή που έχω;
- Πρέπει να έρθετε αύριο…
Η τυχερή αίσθηση που είχα, εξαφανίστηκε –άκουσα και το «παφ».
- Γιατί πρέπει να έρθω αύριο;
- Γιατί ο υπάλληλος που είναι αρμόδιος λείπει σε άδεια..
Εκείνη την ώρα πέρασε μπροστά από τα μάτια μου μια σουρεαλιστική εικόνα:
Εγώ στην παλιά μου δουλειά στον Κορασίδη, να πουλάω ένα pc και καθώς πληρώνει στο ταμείο, να του λέω πως πρέπει να περάσει πάλι αύριο για να παραλάβει γιατί ο αποθηκάριος έχει άδεια!
Με την προσγείωση μου στην πραγματικότητα, ρώτησα την πιο φυσική ερώτηση στον κόσμο:
- Και αν λείπει ένας, το κλείνετε το μαγαζί;
- Δεν σας καταλαβαίνω….
- Άφησα την δουλειά μου και ήρθα, δεν μπορώ να λείπω κάθε μέρα, βρείτε κάποιον να με εξυπηρετήσει!
- Σας είπα υπάλληλος που είναι αρμόδιος λείπει σε άδεια..
- Ε, φωνάξτε τον προϊστάμενο, τον διευθυντή, κάποιος θα ξέρει να με εξυπηρετήσει.
Εκείνη την ώρα μας άκουσε η προϊσταμένη, που μέχρι εκείνη την ώρα έπινε καφεδάκι με κάποιον γνωστό της, και μου είπε να πάω στο γραφείο της να δει τι μπορεί να κάνει.
Πήρε το χαρτί που μου είχαν στείλει και την ταυτότητα μου και κάτι άρχισε να βλέπει στο pc της. Την ρώτησα:
- Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
- Όχι απλά ελέγχω αν μπορείτε να εισπράξετε.
Βέβαια, όπως μαντέψατε όλοι, της απάντησα πως για να με ειδοποιήσουν να έρθω να εισπράξω, σίγουρα κάποιος θα είχε μπει στον κόπο να το κάνει ήδη. Η απάντηση της ήταν ένα σιγά-μην-μας-μάθεις-την-δουλειά-μας βλέμμα.
Δεν απάντησα μιας και είχαν όλο το χρόνο μπροστά τους να καθυστερήσουν μέχρι τις 2 που σχόλαγαν και εγώ καμία όρεξη να μείνω περισσότερο απ’ όσο έπρεπε…
Με τα πολλά μου λέει:
- Δυστυχώς δεν μπορείτε να εισπράξετε…
- ΓΙΑΤΙ; (μου βγήκε κάπως απότομα είναι η αλήθεια)
- Χρωστάτε από προηγούμενη ρύθμιση.!
- Δεν υπάρχει περίπτωση..
- Και όμως!
- Και πόσο είναι το ποσό!;
- Ένα λεπτό! (0,01€ καλά διαβάσατε!)
Εκείνη την ώρα νόμισα πως μου κάνει πλάκα, αλλά με τέτοια ποσά δεν παίζουν! Αφού ξεπέρασα το σοκ των χρεών μου προς το δημόσιο, έκανα την πρόταση
- Δώστε μου το ποσό μείον το χρέος μου (το ένα λεπτό επαναλαμβάνω!).
- Δεν γίνετε..
- Να μου κόψετε ένα διπλότυπο με ένα λεπτό να το πληρώσω στο ταμείο για να μπορέσω να εισπράξω. Θα σας δώσω ένα ευρώ, τα εκατονταπλάσια από αυτά που σας χρωστάω! (κουβαρντάς!!)
- Ούτε αυτό γίνεται γιατί θα χάσετε την ρύθμιση.
- Ποιά ρύθμιση; Αυτή που έχει ένα λεπτό υπόλοιπο; Τι ακριβώς θα χάσω;;
- Δεν γίνετε..
Με τα πολλά για να μπορέσει να με εξυπηρετήσει, κάλεσε στην μηχανογράφηση, στο ΚΕΠΥΟ και εγώ δεν ξέρω που, με αποτέλεσμα 3-4 υπάλληλοι να απασχοληθούν για κάνα μισάωρο, για να μπορέσουν να λύσουν το γόρδιο δεσμό του ενός λεπτού..
Αφού βρήκε τη λύση και μου ετοίμασε τα χαρτιά για να πάω στο ταμείο, μου έριξε και το βλέμμα, άντε τυχερέ σε έφτιαξα, σου βρήκα λύση, λες και έκανε κάτι πέραν αυτού που πληρώνετε.
Αφού τελείωσα και με το ταμείο (εισέπραξα όλο το ποσό, έχω ανεξόφλητο χρέος προς το κράτος ακόμα), ξαναπήγα στην προϊσταμένη να τελειώσω την γραφειοκρατία. Αφού ξεμπερδέψαμε μου λέει το Θεϊκό που νομίζω υπερκαλύπτει τα προηγούμενα:
- Μην ξεχάσετε να έρθετε να διακανονίσετε το χρέος σας.
Εκεί δεν άντεξα:
- Ναι θα κάνω 36 άτοκες δόσεις! Θα έρχομαι και θα σας κόβω ένα λεπτό στη μέση και θα σας το δίνω!
- Με κοροϊδεύετε;
- (Δεν απάντησα)
- Αν δεν το τακτοποιήσετε, με τους τόκους κάποια στιγμή θα ανέβει!
- Με 100% τόκο το χρόνο σε εκατό χρόνια θα είναι 1 ευρώ.. (μαθηματικά λάθος αλλά ψάρωσε..)
- (Σειρά της να μην απαντήσει)
Το παραπάνω άμα το έβλεπα σε ταινία θα έλεγα υπερβολικό τον σεναριογράφο, να όμως που το έζησα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου